Κρατικό βραβείο λογοτεχνικού περιοδικού για το 2009 στον Πόρφυρα

Το κρατικό βραβείο λογοτεχνικού περιοδικού για το 2009 απονεμήθηκε εξ ημισείας στο κερκυραϊκό λογοτεχνικό περιοδικό «Πόρφυρας» και στο λογοτεχνικό περιοδικό της Θεσσαλονίκης «Εντευκτήριο», για τη συμβολή τους στην προβολή και διάδοση της ελληνικής λογοτεχνίας.

Αποτελέσματα ποιητικού διαγωνισμού Πόρφυρα

Η συμμετοχή στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό ανέκδοτης ποιητικής συλλογής για το βραβείο «Περιοδικό “Πόρφυρας” ‒ Γιώργος Ν. Κάρτερ» ξεπέρασε κάθε προσδοκία, αφού τελικά κατέφθασαν στο περιοδικό 336 συμμετοχές (ανέκδοτες ποιητικές συλλογές). Εκ των πραγμάτων, η απονομή του βραβείου θα πραγματοποιηθεί εντός του φθινοπώρου 2013, παρόλο που καταβλήθηκε από την επιτροπή προσπάθεια να τελειώσει τις εργασίες της και να αναδειχθεί ο ποιητής ή η ποιήτρια το συντομότερο δυνατό.

Διαγωνισμός ανέκδοτης συλλογής Πόρφυρα

1ος ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΑΝΕΚΔΟΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ «ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘ΠΟΡΦΥΡΑΣ’ – ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΤΕΡ». Έληξε την 31η Δεκεμβρίου 2012 η προθεσμία αποστολής συμμετοχών στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό ανέκδοτης ποιητικής συλλογής για το βραβείο «Περιοδικό “Πόρφυρας” ‒ Γιώργος Ν. Κάρτερ».

Eυαγγελία

H Eυαγγελία μετά τον έρωτα
απ’ τις μακρυές της γρατζουνιές
έχανε φως και βλάσταιναν λουλούδια μαραμένα.
Η αλαλία στα μάτια της.
Μα το μουρμουρητό
των νανομηχανισμών της
θα διόρθωνε τα τραύματα
απ’ τους απρόσεκτούς της εραστές.

Χειλικά έξοδα

Όταν προσθέτεις το άπειρο στη σελήνη
η νύχτα γίνεται πεδίο φεγγαριών.
Προσθέτοντάς το στο γέλιο
μέσα από το στόμα του παιδιού σου
ξεδιπλώνεται ένας χειλικός κισσός
που σε τυλίγει.

Μπάλα αγάπης

Μας αρέσουν οι σφαίρες
Τα πολύχρωμα αερόστατα
Οι μπάλες του παγωτού
Τα δυο μάτια που αν τα θυμόμαστε
κοιτάζουν πίσω απ’ τα δικά μας
Τα γεμάτα γυναικεία στήθη
Και οι ολοστρόγγυλοι γλουτοί

Αγαπούμε τις σφαίρες πιο πολύ το καλοκαίρι
Όταν ο ήλιος γίνεται από ύλη σκοτεινή
Κι όταν από την τήξη οι λέξεις
χάνουνε τ’αγκάθια τους
Και η Ευαγγελία κουλουριάζεται ζεστή
γύρω από την κόρη μας
Σαν μια μπάλα αγάπης.

Τα λουλούδια

ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΟΨΗ ΦΡΙΚΤΑ
από σίδηρο κι από χρυσάφι
που σου σχίζουν τα μάτια, τα γεμάτα χέρια σου
Carnivora
ήτοι που ζουν από τη σάρκα σου

Η άνω θάλασσα

Στον Κώστα Πανιάρα

Δοκίμασε να μετρήσεις τα κύματα αυτής
της ώρας, θα δεις ότι είναι ακριβώς όσα και
τα ριπίδια του αέρα που σ΄ έφεραν εδώ
βέλος νίκης, στα νερά τα θερμά της ανάμνησης∙

Πάλι εσύ, το πρώτο βουνό

Στη Νατάσα Κεσμέτη

Μου είπαν να σε προσέξω, ναι, είσαι ο Υμηττός
η θέα του παράδοξου, του φαλακρού φευ, ένα
τίποτα στην απεραντοσύνη των τοπίων μου
συντροφικός χωρίς να στο ζητώ, το παιχνιδάκι

Γιώργος Σεφέρης: το τοπίο ως σύμβολο

Ο Γιώργος Σεφέρης ήταν ο πρώτος ποιητής που περιέγραψε την αληθινή Ελλάδα σ’ ένα ποίημα όπως το Μυθιστόρημα, αυτήν τη χώρα που ζούσαμε καθημερινά και φαντασιακά χωρίς ιδεαλισμό, επιγραμματικά, με πλάγιες αναφορές, με μια πικρή γεύση στο στόμα και μ’ ένα αίσθημα στειρότητας αλλά και με εφιαλτικά οράματα, που αναδύονται απ’ τον μύθο και την ιστορία που μας στοιχειώνει. Η μιζέρια η σημερινή απέναντι στο μεγαλείο του παρελθόντος, καπηλευμένο από μια κούφια ρητορεία, τώρα ένα νεκρό γράμμα, άρρηκτα συνδεδεμένο με την ανία, την έκσταση, το αδιέξοδο, τον πλούτο, τη φτώχεια, τη στενομυαλιά και την απουσία όλων αυτών που κάνουν τη ζωή μυστηριώδη και άξια να βιωθεί, στριμωγμένα σ’ ένα και μόνο όνειρο, τη φυγή και οδυνηρή επιστροφή σ’ έναν τόπο που μας έπνιγε, που μας διώχνει και μας κρατάει δέσμιους συναισθηματικά και πνευματικά με την τόσο μεγάλη του αρχαιότητα:

Περιεχόμενα τεύχους 143 του Πόρφυρα